U Kantego SPORT to podstawa, kolego !: INNOWACYJNOŚĆ I POMYSŁOWOŚĆ

Wychowanie fizyczne jest jednym
z ważniejszych elementów życia
szkolnego. Warto zadać pytanie,
jak prowadzić zajęcia sportowe w szkole,
aby były one przyjemne a jednocześnie
ciekawe dla uczniów,aby spełniały cele związane
z poprawą zdrowia i sprawności psychofizycznej
i odbywały się w warunkach pełnego bezpieczeństwa.

TEMAT: Obwód stacyjny z nietypowym przyborem - butelka typu PET

Zadania lekcji :

Umiejętności ( U ) :

uczeń potraf posługiwać się nietypowymi przyborami w ćwiczeniach i zabawach,
potrafi bezpiecznie ćwiczyć

Sprawności ( S ) :

wzmocnienie siły mięśni ramion, nóg i tułowia
rozwijanie koordynacji ruchowej
kształtowanie zwinności, szybkości, skoczności, zręczności i równowagi

Wiadomości ( W ) :

uczeń zna ćwiczenia i zabawy kształtujące poszczególne cechy motoryczne,
uczeń zna nowe przybory nietypowe i będzie wiedział, w jaki sposób wykorzystać je do bezpiecznej zabawy wykorzystuje
segregacja śmieci,

Postawa ( P ) :

uczeń potrafi współdziałać w zespole podczas rywalizacji, przestrzega reguły zabaw,
traktują zabawę jako formę integracji grupy,
wykazują wzajemną pomoc w czasie ćwiczeń.

Warunki prowadzenia lekcji :

Miejsce : boisko wielofunkcyjne „ORLIK”

Czas : 45’

Liczba uczniów : 12

Sprzęt : butelki plastikowe typu PEP, kartony, ringo, ławeczka gimnastyczna,

PRZYKŁADOWA ROZGRZEWKA

Ćw. RR	Ø RR w przód , w górę Ø Unoszenie przedramion z butelką stojąc w lekkim rozkroku ( biceps )
Ćw. T w pł. strzałkowej w przód	Ø butelkę trzymana na wyprostowanych RR, uczeń puszcza butelkę i tuż nad podłożem łapie tak, by butelka nie upadła na podłogę Ø opad, skłon , wyprost
Ćw. NN	Ø butelka trzymana oburącz za sobą na wysokości pośladków — uderzenie piętami o butelkę, Ø wysokie unoszenie kolan do klatki piersiowej i przekładanie butelki raz pod lewą, raz pod prawą nogą Ø postawy zasadniczej wypady w różnych kierunkach, na lewą i prawą N trzymając butelki w dłoni
Ćw. T w pł. czołowej	Ø postawa w rozkroku, butelka stoi przy PN a raz przy LN, skłony boczne do butelki
Ćw. równowagi	Ø z postawy zasadniczej przejście do stania jednonóż z RR w bok, następnie przejście do wagi
Ćw. mm grzbietu	Ø leżenie przodem, RR z butelką pod brodą, uniesienie T i RR w górę z butelką i wytrzymanie 3-4 s
Ćw. mm brzucha	Ø siad prosty podparty, butelkę trzyma między stopami pionowo – krążenie obunóż w prawo i w lewo
Ćw. T w pł. złożonej	Ø siad rozkroczny, skręt T w prawo-lewo z jednoczesnym oparciem dłońmi o butelkę i ugięciem RR
Ćw. w podporach	Ø podpór tyłem, butelka na brzuchu, chodzenie w przód i w tył
Ćw. w podskokach	Ø przeskoki obunóż prze butelkę

Część II lekcji
Stacja 1	Przejście pod płotkami na których zamieszczone są na różnej wysokości butelki	S : podpory	12 but. + 4 płotki
Stacja 2	Kręgle- rzut piłka w rozstawione w trójkąt butelki	S : zręczność	10 but. + piłka
Stacja 3	Marsz farmera - przejście po odwróconej ławeczce z RR w bok z butelkami do połowy zapełnionymi wodą	S : równoważne, siła RR	2 but. + ławeczka
Stacja 4	Rzut ringo w butelkę zapełnioną w całości przez wodę	S : celność,	1 but. + 4 ringo
Stacja 5	Kroki milowe - zbieranie butelek zamieszczonych w kartonach	S : zręczność, równoważne	6 but. + 6 kartonów
Stacja 6	Skoki jednonóż, obunóż przez butelki ustawione w odległości 1m od siebie	S : siła NN	4-5 but.
Stacja 7	Przejście po ławeczce z butelką ułożona zakrętką na dłoni	S : siła RR, równoważne	1 but. + ławeczka
Stacja 8	Slalom miedzy butelkami na deskorolce	S : siła NN	4 but. + deskorolka

Lekcja zakończyła się zgniataniem butelek ;-)

W prowadzeniu lekcji pomagał Krzysztof Mazur absolwent Gimnazjum nr 19 a teraz student I roku SUM Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Zdjęcia robiła uczennica naszego Liceum - Gabryśka Garzeł z klasy 2a. Bardzo dziękujemy za wspaniałą dokumentację zdjęciową.

TEMAT : Zabawy podwórkowe z czasów lat PRL-u

Zadania lekcji :

Umiejętności ( U ) :

· uczeń potraf wykonać przeskoki przez skakankę

· uczeń umie wykonać podstawowe przeskoki przez gumę

· współpracować w zespole potrafi

Sprawności ( S ) :

· zwiększenie siłę RR, NN i T

· kształtowanie zwinności, szybkości, zręczności

Wiadomości ( W ) :

· uczeń wie jak zorganizować prostą zabawę w gronie rówieśników

· uczeń zna kilka zabaw podwórkowych, które może wykorzystać w czasie wolnym od szkoły

Postawa ( P ) :

· uczeń przestrzega ustalonych reguł w ćwiczeniach

· aktywnie uczestniczy w zajęciach

Celem lekcji było poznanie starych zabaw

podwórkowych, które wszechstronnie oddziaływają na osobowość dziecka .Angażują cały organizm, a przede wszystkim podnoszą ogólną wydolność i sprawność fizyczną. Korzystnie wpływają na charakter dziecka, jego umiejętność współdziałania w zespole, zdyscyplinowanie, samodzielność i sumienność.

Lekcja miała za zadanie:

rozbudzić ciekawości grami i zabawami z lat 70-80 ,
zainteresować nowymi formami aktywności ruchowej
wykorzystać je w codziennym życiu, co bardzo korzystnie wpływa na zdrowie i dobre nawyki spędzania wolnego czasu.

1. Skakanie w gumę
Do zabawy potrzebna jest guma, najlepiej długa i minimum 3 osoby: 2 – do stania w gumie, 1 skacząca. Gra polegająca na wykonywaniu przez zawodniczki, obowiązkowych układów skokowych, , aż któraś „skusi”. Skoki wykonywano na kilku podstawowych wysokościach. Były to: kostki, łydki, kolanka, uda, półdupki, pas i ekstremalnie, paszki. Są też próby zaliczania układu na wysokości „szyjka” „rączki”. Jeżeli któraś „skusi” wówczas zamienia się z jedną z osób stojących w gumie i ta skacze. Jeśli osoby są tylko 2, gumę można zaczepić o drzewo, ławkę itp.

2. Przeskoki przez jedną skakankę
Do zabawy potrzebny jest długi sznur, ewentualnie kilka skakanek związanych ze sobą i minimum 3 osoby: 2 do kręcenia skakanką, 1 skacząca. Im więcej dzieci, tym lepiej. 2 osoby kręcą liną w jednym rytmie, a pozostałe wskakują kolejno i skaczą przez skakankę, a następnie wyskakują i ustawiają się na końcu kolejki do skakania. Kto skusi, zmienia się z kręcącym.

Ale i mogą być przeskoki przez dwie skakanki trzymane przez jedna lub dwie uczennice

3. Hula – hop
Zawody w kręceniu hula hopem. Kto najdłużej zakręci kołem wokół swojej szyi lub pasa, ten w nagrodę wymyśla kolejną zabawę.

4. Wyścig pokoju – kapsle
Do zabawy potrzebne są kapsle i minimum dwoje dzieci. Na początek należy narysować trasę i wyznaczyć jej początek i koniec. W tym przypadku najlepiej sprawdzi się podłoże piaszczyste, z górkami, nasypami, przeszkodami. Trasę można także narysować kredą na chodniku. Im trasa bardziej kręta i nierówna, tym lepiej. Gracze pstrykają kapsle na zmianę. Ten, który pierwszy dotrze na metę, wygrywa.

5. Gra w klasy – „chłopek”
Gra polega na umiejętnym przejściu przez osiem pól klasów tj. przez wszystkie osiem klas dawnej szkoły podstawowej, wrzucaniu kamyka w kolejne pola, na zgrabnym podskakiwaniu i utrzymaniu się przez dłuższy czas na jednej nodze.
Uczestnik wrzuca kamyk pierwsze okienko klasów, staje na jednej nodze, wskakuje w pole, podnosi kamyk, przeskakuje resztę pól i wyskakuje na zewnątrz klasów. W ten sposób stara się zaliczyć wszystkie osiem pól. W „ramiona” wskakuje się obunóż, zarówno w drodze do celu, jak i w drodze powrotnej. Do ostatniego pola („głowy”) wskakuje się obunóż, wykonuje obrót w powietrzu i skacze z powrotem. Jeśli gracz skusi, kolejkę rozpoczyna następna osoba. Następnej kolejki nie zaczynamy od pierwszej klasy, ale od tej, na której skusiliśmy.
Skucha to wrzucenie kamyka w nieodpowiednie pole lub na którąkolwiek z linii, to nie utrzymanie się na jednej nodze lub naskoczenie na linie oddzielające poszczególne pola. Wygrywa uczestnik, który pierwszy ukończy szkołę (8 klas)
Grę w klasy można dowolnie urozmaicać np. układając kwadraty z cyframi w kształt koperty, muszli ślimaka lub stosując różne utrudnienia jak np. kładzenie kamyka na udzie zgiętej podczas podskoków nogi. I tak dalej, i tak dalej…

Inne zabawy podwórkowe :

Zbijak
Do zabawy potrzebna jest grupa dzieci, którą dzielimy na dwie równe drużyny. Wybieramy 2 matki, po jednej z drużyny i wyznaczamy pole do zabawy (boisko dzielimy na 2 równe części, na każdej staje jedna z drużyn). Za linią końcową stają matki, za drużyną przeciwnika. Gra polega na tym, aby matka zbijała (trafiała piłką) członków drużyny przeciwnika, aż do momentu, gdy zbije wszystkich graczy. Jeśli któryś z graczy złapie piłkę 3 razy pod rząd, zyskuje dodatkowe życie. Wygrywa ta drużyna, której członek zostanie zbity jako ostatni.

Gra w „Królową skoczków” lub „Król skoków”

Do tej gry niezbędna jest ściana i piłka. Dzieci ustawiają się około metra od ściany. Zabawa polega na tym ,że pierwsze dziecko z rzędu rzuca piłkę na wysokość około 2 metrów tak, aby odbiła się od ściany i aby mogło ją przeskoczyć. Jeśli mu się to uda, to idzie na koniec rzędu, jeśli nie, to staje pod ścianą. Następne osoby muszą rzucać piłkę ponad jego głową. Gra trwa do momentu, gdy zostanie jedno dziecko, a pozostałe będą pod ścianą. Dziecko musi wybawić tych stojących pod ścianą podrzucają nad każdą z osób 3 razy z rzędu piłkę i przeskakując przez nią. Jeśli skuje, staje pod ścianą, a postali uczestnicy są wybawieni.

Szczur

Jeden z uczniów trzyma skakankę za koniec i kręci wokół siebie tuz nad podłogą; zadaniem dzieci jest przeskok ponad skakanką, kto skusi –wchodzi do środka i od początku kręci skakanką.

Gra "w państwa" - kraje
Patykiem na ziemi lub cegłą na asfalcie rysowało się duże koło podzielone na kraje z morzem w środku. Na ziemi używało się finek, a na asfalcie piłki, którą się kozłowało w środku koła, gdzie było tzw. morze. Kozłujący mówił taki trzymający w napięciu tekst - "Piwko, piwko, naprzeciwko, wywołuję wszystkie kraje świata i kolory, a tym krajem wybranym przeze mnie... wybranym przeze mnie krajem będzie...kraj, który sobie teraz wybiorę ... etc." - chodziło o utrzymanie pozostałych w niepewności, kto będzie następny... i by nazwa kraju była zaskoczeniem. Piłkę podrzucało się w górę i uciekało - wybrany musiał ją złapać i trafić w wybraną osobę robiąc trzy dowolnej długości kroki. Innym wariantem było wrzucenie do tzw., koszyczka, robionego z dwóch wyciągniętych rąk. Tu oczywiście było mnóstwo przekrętów. Każdy próbował się uchylić albo usunąć z toru lotu piłki. Szpanem było żeby mieć jak najdłuższą i jak najbardziej skomplikowaną nazwę kraju, np. Dominikana, albo Nikaragua. Wtedy ktoś, kto kozłował musiał dłużej wypowiadać nazwę kraju, co miało stwarzać szansę na szybsze domyślenie się, o jaki kraj chodzi i niweczyło wysiłek kozłującego żeby wprawić graczy w taki stres, żeby wywołany biegał za piłką, a inni mogli daleko uciec. A kiedy ktoś przegrał to wcale nie było tak, że gra się kończyła tylko robiono np. obozy przejściowe dla takich osób i one grały jako tacy jak gdyby wasale.

Dołek

Do zabawy będą potrzebne monety (najlepiej takie same, aby było sprawiedliwie). Należy wykopać dołek i zaznaczyć linię początkową. Gra polega na pstrykaniu monet do dołka. Kto pierwszy trafi, ten wygrywa. Każdy z graczy ma jedno pstryknięcie w jednej kolejce.

RUGBY TAG

Krótka historia o rugby :
Rugby jest dyscypliną sportu, której początek wywodzi się z Anglii. Dyscyplina przyjęła nazwę od miasteczka Rugby gdzie w 1823r. podczas meczu w futbol uczeń William Webb Ellis po nieudanym kopnięciu piłki, chwycił ją i biegnąc w stronę bramki przeciwnika przekroczył linię bramkową. Czyn ten spotkał się wówczas z ostrą krytyką, ale na pamiątkę tego wydarzenia na murach uczelni umieszczono tabliczkę upamiętniającą powstanie nowej odmiany gry w piłkę- rugby. Od roku 1860 następuje szybki rozwój i rozprzestrzenianie się tej dyscypliny na wyspach brytyjskich. Gra przenika również na kontynent europejski i znajduje podatny grunt we Francji, a zwłaszcza w jej południowych prowincjach. Pod koniec XIX wieku w Anglii wprowadza się rugby do programu nauczania wychowania fizycznego w szkole.Rugby jako zespołowa gra sportowa jest jedną z wielu form aktywności ruchowej.

Rugby Tag to gra bezkontaktowa, której zasady są bardzo proste .

Gramy jajowatą piłką, a celem jest „przyłożenie” jej, czyli odłożenie za linię końcową boiska po stronie rywala. Piłkę podajemy tylko do tyłu. Każdy zawodnik ma pasek z przypiętymi do niego na rzepach dwiema szarfami. By zatrzymać przeciwnika z piłką, należy zerwać jedną z nich. Wówczas musi on zatrzymać się i podać piłkę do kolegi z drużyny. Jeśli zerwane zostaną obie szarfy, drużyna traci piłkę. Ważną zasadą jest zakaz przewracania rywala. Niedozwolone jest również kopanie piłki.

TEMAT ZAJĘĆ Z RUGBY TAG

Technika podań w rugby tag w grach i zabawach

Zadania lekcji :

Umiejętności ( U ) :

uczeń potraf wykonać podanie i chwyt piłką do rugby
biec z piłką ze zmianą kierunków
współpracować w zespole

Sprawności ( S ) :

rozwijanie koordynacji wzrokowo - ruchowej
kształtowanie zwinności, szybkości, zręczności

Wiadomości ( W ) :

uczeń zna zasady gry w rugby
uczeń zna zasady zdobywania punktów w rugby

Postawa ( P ) :

współuczestniczy w organizowaniu gier: pomaga przy podziale klasy na zespoły ćwiczebne
uczeń potrafi współdziałać w zespole podczas rywalizacji,
dba o prawidłową postawę „fair play” podczas gry

1. „Jeden na jednego” – uczeń z piłką musi wyminąć obrońcę tak aby ten nie zerwał

TAGów. Wygrywa ta osoba z pary która zerwała jednego lub dwa Tagi.